Jak wytrzymać z marudą, czyli dwa tygodnie z choruszkiem

     Chorujące dziecię w domu to zwykle sajgon... wizja spędzająca sen z powiek każdej mamie. Gdy nie możemy posłać dziecięcia do chwalebnej instytucji, zwanej żłobkiem lub przedszkolem, a w zamian za chorobowe nieprzespane nocki - w ciągu dnia musimy uruchomić pokłady kreatywności, by marudne dziecię czymś zająć w ciągu dnia... mamy często ochotę strzelić sobie wiadomo, gdzie ;)

Całe szczęście, że z pomocą przychodzą nam bajki na BabyTV i MiniMini, zabawki, które rozrastają się w naszych mieszkaniach niczym wirus RSV, plastelina, ciastolina, wycinanki, klocki, tory, znikopisy i inne cuda, które w oczach naszych matek i babć czynią z nas matki leniwe i wiecznie narzekające. Znacie to... "Jak to, macie teraz tyle udogodnień, tyle zabawek, nie wspominając o pampersach, mikrofalówce do podgrzania mleka w nocy, a jeszcze marudzisz? JA to musiałam pieluchy gotować, a mleko podgrzewać w rondelku w nocy!". Taaaaaak...

Cóż, z biegiem lat i przez kilkaset bodajże chorób moich dzieci nauczyłam się kilku rzeczy. Poza tą, by słowa mamy i babci puszczać mimo uszu, a nawet potakiwać:
"Masz rację mamo, nigdy bym tego nie ogarnęła, zasypałoby mnie brudnymi pieluchami... Ale wiesz co, mamo.. wtedy nie było facebooka, mieliście więcej czasu :DDD"

Otóż, kilka złotych rad. Właściwie nic specjalnie odkrywczego, zna je już każda z was pewnie, ale poczytajcie o moich sposobach na walkę z marudą w trakcie choroby. A raczej - rekonwalescencji, kiedy nasze dziecię jest już zdrowe, a musi siedzieć w domu. Żeby tak siedziało... jego zwykle roznosi ;)

1. Włączanie bajek all day long, chociaż jest kuszące, to oprócz tego, że zgubne dla dziecięcia, jest zgubne i dla nas. Bajki są atrakcyjne. Tym bardziej atrakcyjne, im rzadziej oglądane. Jak puścisz dziecku bajki 12h z rzędu, znudzone przestanie je oglądać i bye bye, pożegnasz się z cudownym "wyłączaczem" dziecka, które umówmy się, bardzo się od czasu do czasu przydaje.
Oczywiście nie sugeruję, bo nie zwariowałam, byście puszczały bajkę tylko o 19 na dobranoc. Przy chorobie, szczególnie jak dziecko jest marudne, płaczące, nie może uleżeć, a powinno - ja włączam np bajkę długometrażową, typu nieśmiertelne Disneyowskie, a potem robimy przerwę. Dwie, trzy, cztery godziny przerwy, zależnie od stanu dziecka (z reguły dziecię po podaniu jakiegoś tam ibuprofenu czuje się lepiej), którą poświęcamy na zabawę. I potem znowu jakaś bajka, długa przerwa, bajka na dobranoc (dla całej trójki, krótka, po kolacji). Wychodzą tak z 2-3 bajki dziennie.

2. Jedzenie. Jedzenie w chorobie dla wielu z nas jest ważne. "Jak to nie je, musi coś zjeść, coś, cokolwiek".. Przynależę do tej grupy. Oczywiście dziecku z gorączką nie wciskam nic na siłę, ale umówmy się. Możemy ugotować coś łatwo przyswajalneogo, coś, co lubi. Rosołek, pomidorówka, naleśniki.. złote standardy. Nie ma co robić pieczeni z ciemnym sosem, gulaszu meksykańskiego albo chińszczyzny, skoro dziecko będzie marudzić. Zróbmy coś "pod dziecko". To samo śniadania, kolacje.. ważne, żeby zjadło troszkę. Nie musi to być wartościowy twarożek czy sałatka. Niech zje chociaż banana, herbatnika, trochę suchych płatków, bo pusty żołądek, w który mamy władować leki za chwilę, nie zareaguje dobrze i będzie go boleć brzuszek. Spełniajmy więc jedzeniowe zachcianki (oczywiście w ramach rozsądku). I dużo, dużo picia - niech pije jak najwięcej, bo tak najszybciej zwalczy chorobę. Nie ma co stresować się zbilansowaną dietą w trakcie choroby. Mamy inne powody do stresu ;)

3. Zabawa! Ostatni punkt mojego programu na dziś ;) Niestety, moja mama miała rację. Jestem leniuchem! Dlatego moje dzieci poszły do żłobka jak miały niespełna dwa latka. One chciały do dzieci, bawić się, wycinać i śpiewać, a co ja im mogłam zaproponować? Przyznaję, że dziecięce zabawy mnie nudzą... bardzo... możecie mnie zlinczować, ale co ja poradzę? Na szczęście moje dzieci mają siebie nawzajem i bawią się razem. Przez 7 lat niewiele się w tej kwestii zmieniło. Ale czegoś się nauczyłam. Do wspólnej zabawy proponuję tylko takie aktywności, które mnie też sprawiają frajdę - myślę, że gdybym się zmuszała, dziecko by czuło moją narastającą złość. Na szczęście jest parę zabaw, które lubię ;))) Rysujemy, malujemy, układamy klocki u puzzle, gramy w memo i "4 w linii". Poza tym... wspólnie gotujemy i sprzątamy ;) TAK, gotujemy - dzieci kroją, wbijają jajka, miksują blenderem. I sprzątamy w ramach zabawy :D Raz, że dzieciaki od małego uczą się, że sprzątanie w domu to żadna kara i po prostu musi być zrobione, a dwa, że mają z tego sporo przyjemności i czują się ważne, robiąc w domu coś ważnego. Odkurzają, czy to szmatką, czy odkurzaczem, robią "psik psik" i myją lustra i szafki. Dobre zajęcie na długi czas :)) A moje starszaki nawet wynoszą śmieci w ramach zabawy :D Dobra jestem, co? :D To się nazywa oddelegowywanie zadań ;)

Ale wracając do zabawy. Uwielbiamy z Felkiem układać puzzle, czy klocki. To się nam nigdy nie ludzi. Odkąd Filip był w wieku, gdy przydawały się DUPLO, przez Maksa i teraz Felka, uzbierało nam się całkiem sporo tego rodzaju klocków. Polecam Jixin i JDLT, a także te ze Smily Play, wszystkie łączą się z oryginalnymi Duplo bez problemu, a są wiele tańsze. Układamy tory tak długie, jak całe nasze mieszkanie (po kolei mieliśmy ze 3 czy 4 zestawy Jixin z kolejką, bo kolejki się jakoś psuły z biegiem lat, ale tory zostały :D  i kolejka jeździ dookoła. Albo budujemy dom (moje ulubione zadanie ;) Mówiłam, że o własnym domu to śnię każdej nocy i dobrze wiem, jak powinien wyglądać ;) ).
Ale puzzle... Felek jest puzzlowym maniakiem. Skończy jedne, wyciąga drugie. Bez problemu układa 60el, ale ostatnio zaskoczyła mnie nagła i długotrwała cisza w pokoju dziecięcym. Wiecie, że zwykle jest to sygnał "knucia czegoś bardzo, bardzo niedobrego", prawda? :) Ale raz czekała mnie cudna niespodzianka. Mój niespełna trzylatek (3l skończy w kwietniu) wyjął z półki pudełko z puzzlami 108el (małe), i... ułożył ponad połowę!!! Ależ byłam w szoku! Niestety, nagłym wtargnięciem do pokoju wybiłam go z rytmu i nie dokończył, nagle uznał, że mu się znudziło.. ale jednak, do dzisiaj jestem zdziwiona :D

Pełne skupienie :) 

Umiemy siedzieć po turecku ;)

 Najlepszy <3

Ten języczek... :D

 Almost done!

Ale najlepsze zabawy to wcale nie zabawy związane stricte z zabawkami. Po jakimś czasie nudzą się wszystkie gry, klocki, puzzle i bajki i zostaje CZAS. To jest czas na kreatywność. Oto nasza ulubiona zabawa na ten właśnie czas. Zabawa znana z naszego dzieciństwa i zajmująca dłuuuuugie godziny :D Niewymagająca zabawek i długiego czasu przygotowywania, a nawet sprzątania. Domek z koca rozciągniętego na krzesłach :D I żaden kupiony w sklepie namiot tego nie zastąpi, uwierzcie mi, sprawdziłam!

 Taka radość :)

Aktor :D Udaje focha ;)

Przy okazji. Obalam mit, że chłopcy nie powinni chodzić w getrach :D My uwielbiamy getry! Było coś o nich ostatnio, dzisiaj więcej. Felek jest jeszcze na tyle malutki, że nosi nawet jak te z działu dziewczęcego ;) Sam je sobie wybrał, jak byliśmy na zakupach w H&M, a ja na to - czemu nie? Powiedzcie, czy to niemęska stylóweczka? Moim zdaniem mega - zajefajnie :D

Budujemy wieżę.. kolejna 'zabawa wszechczasów'

     Na koniec trochę off topic... muszę przyznać, zakochana jestem w moim maluchu. Urodził się totalnie niespodziewanie, w niemal już idealnie poukładanym naszym świecie, i wywrócił go do góry nogami. I powiedzcie... bez tej rewolucji, jak ja mogłabym żyć? Starszaki powoli zaczynają żyć swoim życiem. Zerówka, szkoła, koledzy, gry, podwórko... sami się nakarmią ;) i oporządzą w łazience, ubiorą, a nawet spakują plecak. Powoli odcinają tę maminą pępowinę (chociaż na szczęście i Maks, i Filip jeszcze lubią chodzić ze mną za rękę na spacerze :) strasznie to lubię). Byłoby mi ciężko bez tego mojego maluszka, co kocha jeszcze duplo i żyrafy, i lwy, i namiętnie oglądałby "Króla lwa" nawet sto razy w tygodniu, pod rząd... i cieszy się z mojej pomocy przy układaniu puzzli czy klocków. Co NIGDY nie sprząta zrobionego przez siebie bałaganu, totalnie legnę w tej walce... proszony i napominany sto razy uprzątnie z łaski kilka klocków i idzie dalej ;) Spojrzy swoim oczkiem, uśmiechnie pełną gębą i mama się rozpływa ;) Rozpuszczony jak dziadowski bicz, bo nie umiem się na niego wnerwić nijak! Mój mały Feluś, co daje się pokarmić, potrzebuje asysty w myciu głowy i słyszę zawsze: "Mamo, bez głowów, bez głowów" , bo strasznie się boi, że go utopię chyba ;) Nie wie, że nie mogłabym bez niego żyć i absolutnie nic mu nie grozi, chyba że zjedzenie z miłości! Rozbraja.. gdy tak znienacka się podkrada, zarzuca rączki na szyję, daje buziaka i mówi "kocham cię, mamuś", albo na przykład łapie za rękę i buzi mojej ręce daje - jakby już z tej miłości też nie mógł wytrzymać :D Jak kocha swoje misie, zawija w kocyki, całuje, albo przykleja plasterki, bo ała ma misiu.. albo koty, przytula tak mocno, że ja bym uciekła pewnie, ale koty dzielnie znoszą te jego napady miłości i nie drapią nigdy :)
Aj, no co ja zrobię, jak on mi urośnie..! Kurczę, jak zatrzymać ten czas, podpowiedzcie mi...

~PaT